18. "Jak zaczniesz gadać tak jak Yoda, to przestaje się do ciebie przyznawać."

music

[Antonina]

- Ja.. nie wierzę że to już koniec... - chlipałam w rękaw Kubiaka. 

- Wiesz, kiedyś i tak byśmy zakończyli ten pobyt tutaj. To że stało się to wcześniej niż wszyscy zakładali, to tylko nasza wina. - odpowiedział gładząc mnie po włosach. No, będzie mi brakowało tego Miśka!

- No co ty, nikt nie ma wam tego za złe! Od kilku imprez zawsze wracaliście z medalem. Każdy kibic to doceni!

- Jednak już zaczyna się nagadywanie na nas. No cóż, ważne że są jeszcze osoby które uważają jak ty i Roksana. - westchnął a ja zdębiałam.

- Wieeeesz...

- Hmm?

- Rox nie do końca się ze mną zgadza..

Ciut go zatkało. Ale i tak był słodki.

- Nie do końca...?

Teraz to ja westchnęłam. Mogłabym mu powiedzieć jak płakała, rzucała się i kopa gdy przegrali z Bułgarią, ale zdołowałoby go to jeszcze bardziej. Mam nadzieję że jej ofiarą zostanie tylko Bartman.

- Nie ważne. - pokręciłam głową i usiadłam na walizce.

Zdecydowanie za nim tęsknić najbardziej. Stał się moim prawdziwym... przyjacielem. Pożegnałam się już ze wszystkimi, którzy po woli rozjeżdżali się do domu. Wymieniłyśmy się z nimi numerami, i siłą wyciągnęłyśmy utrzymywanie kontaktu. Zbyszkowi i Michałowo dodatkowo dostał się nasz adres.

Właściwie to mogłabym już wracać do domu. Pokój posprzątany, klucz oddany. Uściskałam Agatę, pożegnałam się z Wojtkiem oraz sztabem. Czekałam tylko na Roksanę, nadal zbierającą swoje rzeczy.

- Co robisz w sobotę? - odezwał się przerywając milczenie.

- W sobotę? Czekaj dzisiaj jest co? Środa... no nie wiem, możliwe że będę przewracać się na drugi bok leżąc na kanapie. A co?

- Bo jedziemy z Zibim nad morze. Moglibyśmy was zabrać ze sobą.

Zatkało mnie. Nad morze..? Z nim..? Znaczy z nimi..?

- Nie no co ty, będziemy wam przeszkadzać w tych waszych męskich sprawach, a z resztą na pewno macie na dosyć i najchętniej zerwalibyście z nami kontakt, ale wasze zbyt dobre wychowanie wam tego zabrania. - to chyba najdłuższe zdanie jakie w życiu wypowiedziałam.

Michał patrzył na mnie z nieodgadnionym wyrazem twarzy, po czym podszedł bliżej i spojrzał mi prosto w oczy.

- Uwierz mi że wiele rzeczy mam ochotę z tobą robić, a zrywanie kontaktu do nich nie należy. - powiedział, a mi ciarki przeszły po ciele - I uwierz mi, nie jest to sprawa dobrego wychowania.

Już miałam zapytać się, o co mu chodzi, ale przeszkodził mi w tym wrzask.

- BARTMAN CWELU! ODDAWAJ! 

Chwilę później minął mnie i Miśka (który zdążył się już odsunąć) rozpędzony atakujący goniony przez wściekłą blondynkę.

W odpowiedzi na jej krzyk, usłyszeliśmy tylko śmiech Zbyszka, który teraz wlazł na murek. Dziewczyna nie mogła go w żaden sposób dosięgnąć, a ja wreszcie mogłam się przyjrzeć tej rzeczy którą dumnie dzierżył w ręce. Pociągnęłam Kubiaka w tamto miejsce, i skupiłam wzrok na dłoni Bartmana.

Czy to..?

O Boże.

***

[Roksana]

Zabiję go. Powoli, tak żeby cierpiał. Mogę mu wydrapać oczy.. albo nie chce żeby wszystko widział. Wiem! Ugotuję go! Kurek na pewno ma jeszcze ten swój ogródek z przyprawami..

Za moimi plecami rozległ się śmiech męski i damski. Oho, para Kubiak zobaczyła moją bieliznę w rękach tego martwego siatkarzyny.

- Oddawaj no!

- Nie! Chcę się jeszcze trochę poprzyglądać... - rozciągnął nienaturalnie różowe stringi - Dla kogo to, hę? Nie mów że kupiłaś specjalnie dla mnie!

Podjęłam się próby wejścia na murek, próbując ukryć buraka na mojej twarzy.

- O nie kochana, to moja miejscówka! - powiedział spychając mnie, i znów miałam głowę na wysokości jego kostek.

- Proszę, Bartman oddaj je teraz to nie zabiję na śmierć, noo!

- No co ty, musisz coś dla mnie zrobić!

- Co niby takiego?

- Pocałuj mnie.

Aż się zatoczyłam do tyłu. Rechot naszej publiczności wzrósł, o ile jest to możliwe. Znowu się zarumieniłam.

- I jak mam to geniuszu zrobić? Stopy mam ci wycałować, czy jak?

- A, no tak. - i zlazł, tak po prostu.

Spróbowałam jeszcze raz zabrać mu majtki, bez zbędnego kontaktu cielesnego, ale był za szybki.

- E-e! Najpierw tu celuj. - popukał się palcem w policzek.

Westchnęłam. Niech to się już skończy. Podeszłam bliżej i wspięłam się na palce. Nie spodziewałam się, że kiedykolwiek pocałuję siatkarza. Nie spodziewałam się, że kiedykolwiek pocałuję Bartmana. A już na pewno nie spodziewałam się, że on w ostatniej chwili odwróci głowę.

***

[Antonina]

- Gorzko, gorzko! - zaczęliśmy wrzeszczeć z Michałem. O matko, jaka Rox jest naiwna. Widziałam jej zaskoczoną minę, kiedy od zastosował starą, znaną sztuczkę. A teraz przyciągnął ją bliżej, wyraźnie dając znak że to mu się podoba.

- Boże, chodź nic tu po nas. - pociągnęłam Kubiaka z powrotem do Ośrodka.

- Gdzie idziemy? 

- Po tą niekompletną walizkę Roksany Marianny Małeckiej.

- Ona ma na drugie Marianna? 

Kiwnęłam głową. Byliśmy już przed moim pokojem, a w środku zastaliśmy tą nieszczęsną walizkę.

- Sierotka Maryyysia! - powiedział rozbawiony Kubiak tak głośno, że podskoczyłam.

- A ja Antonina. Przestań gadać, tylko bierz to. - dołożyłam ostatnie rzeczy, zamkowi kazałam się zasunąć i wręczyłam ją Michałowi.

Prychnął.

- Nie ładnie.. w czary się bawimy?

- Och Misiu, czasem trzeba sobie życie ułatwić. A teraz ruszaj się, idziemy sprawdzić czy gołąbki się już sobą nasyciły. 

Wziął walizkę w rękę, i udaliśmy się do samochodu.

- A tak w ogóle.. co do czarów jak to nazwałeś.. - zawahałam się, ale on nie przestawał iść - To co z tym życzeniem?

- Tośka, pytasz się o to cały czas, a ja ci odpowiadam to co zawsze.

- Czyli? - zapytałam, chodź odpowiedź znałam na pamięć.

- Wiem co chcę, i poproszę o to w odpowiednim momencie.

- No ale kiedy będzie ten moment?

- W odpowiednim czasie.

No dobra teraz to się zirytowałam.

- Nosz, kuźwa Kubiak zamiast siatkarzem to filozofem zostać powinieneś! Jak zaczniesz gadać tak jak Yoda, to przestaje się do ciebie przyznawać. - burknęłam, i wyprzedziłam go żeby otworzyć bagażnik.

Śmiejąc się, zapakował nasze tobołki.

---

Jednej historii nie skończyłam i już mam 8629384739827 pomysłów na następne.. tak to ja xD

Dziewczyny wracają do domu, i nie są z tego zadowolone.. kto by był... Aleee zaczyna się dziać!

W najbliższych rozdziałach wydarzy się sporoo :D

Co do Ligi; kibicuję Włochom, i Kanadzie. Po cichu też trochę Argentynie..

Dzisiaj nie będę się rozpisywać - liczę że wy to zrobicie w komentarzach.

Przepraszam za wszystkie błędy.

Do następnego :*