22. "Leżing, plażing, opierdaling."

music

[Antonina]
   Następnego dnia obudziłam się o 9, z niemiłosiernym bólem głowy. No tak, kac morderca, nie ma serca. Jęknęłam przeciągle, i usiadłam. Na szafce obok leżały dwie tabletki i butelka wody. Roksanko, co ja bym bez ciebie zrobiła! Połknęłam moje zbawienie popijając napojem bogów, i rozejrzałam się po pokoju. Dziewczyn nie ma, czyli wstały przede mną. Tylko ja tak umieram? Założyłam pierwszą lepszą bluzkę, krótkie spodenki i japonki. Włosy rozczesałam i związałam w kucyka. Zmyłam wczorajszy makijaż, i nałożyłam nowy, delikatniejszy. Wyszłam z pokoju, który zamknęłam na klucz, po czym zbiegłam do jadalni.
   Pomieszczenie było spore, wszędzie stały stoliki z krzesłami. Na środku ulokowano szwedzki stół, z artykułami przygotowanymi na śniadanie. Odszukałam wzrokiem to pospólstwo z którym przyjechałam, i po krótkiej chwili dostrzegłam ich w końcu salki. Podeszłam do nich energicznym krokiem.
- Dzień dobry wszystkim. - powiedziałam.
- Dobry Tosieńko, jak tam ci idzie umieranie? - odpowiedział Bartek.
- Mam w tym wprawę, więc mogę ci zaraz pomóc. - warknęłam i sięgnęłam po szklankę soku Roksany.
Wzięłam ją, wypiłam spory łyk, i odstawiłam z powrotem.
- Hej! Oni w tym hotelu nie dają limitu na sok! - powiedziała zaskoczona, a reszta zaczęła rechotać.
Wzruszyłam ramionami.
- Jakie mamy dziś plany?
- Zamierzaliśmy iść na plażę. - wyjaśnił Zbyszek.
- Opalać się. - dorzucił Michał.
- Chyba wiem co się robi na plaży Misiu. - powiedziałam słodko.
- Leżing, plażing, opierdaling. - wyszczerzył się.
- Ktoś tu ma zły humor..
- Wczoraj balowała, nie miej jej tego za złe!
Normalnie miałam ochotę ich zdzielić wszystkich po głowie.
- Dlaczego ja? - jęknęłam.
- Ty to masz Trudne Sprawy! - podłapał od razu Zbyszek.
- Zaraz na jaw wyjdzie jakaś Ukryta Prawda.. - dołączyła Maja.
- A ja wam kuźwa zaraz tu Szpital wyprawię! - krzyknęłam i poszłam po coś do jedzenia.
   Z tyłu dobiegł mnie dziki śmiech moich towarzyszy. Boże kochany, za co? Wzięłam talerz, nałożyłam sobie jajecznicy, chwyciłam kromkę chleba i wróciłam do stolika. Temat zdążył się, na szczęście już zmienić i chłopaki zawzięcie opowiadali jakąś marnej klasy komedię.
- To o której wychodzimy na tą plażę? - przerwałam im. Przez chwilę patrzyli na mnie zdziwieni.
- Noo.. - zaczął Kubiak - planowaliśmy tak o dziesiątej.
Włożyłam sobie spory kawałek jajka do ust. Dziesiąta to przyzwoita pora, nie będzie aż tak dużo ludzi.
- Dobra.
- Myślałyśmy z Mają, że potem może pójdziemy potem na jakieś małe zakupy, co ty na to? - zapytała Rox.
   W sumie to nie taki zły pomysł, mając na uwadze to że pakował mnie Kubiak, i ogarnęłam że nawet jeżeli względnie dobrze to zrobił, to brakuje mi kilku rzeczy.
- Dobry pomysł, ja się na to piszę! - powiedziałam i wstałam. - Idę do pokoju, trzeba się wyszykować.
Ruszyłam w stronę wyjścia.
- Czekaj, idę z tobą! - usłyszałam za sobą głos Mai, która po chwili do mnie dołączyła. - Jak ci się podoba wyjazd?
- Może być. - burknęłam.
- Dla mnie jest świetny. Chłopaki nieźle to zaplanowali, i teraz możemy wypoczywać. Cieszę się, bo zapowiadały mi się kolejne samotne wakacje, a tak to jesteśmy tu w szóstkę i jest wesoło. No i siatkarze - rozmarzyła się, i na chwilę przestała gadać - jak będziemy na plaży, to będą niezłe widoki!
   Typowa hotka. Westchnęłam. Zmieniła się trochę, nie powiem. Nadal ją lubię, ale po prostu wkurza mnie swoim zachowaniem. No i przystawianiem się do Kub.. wróć Tośka, nie jesteś zazdrosna, a ona się do niego nie przystawia.

***

[Antonina]

   Słońce, piasek, plaża.. Teraz zdałam sobie sprawę, że tego mi brakowało przez ten rok. Wakacje mają swój urok jednak. Od godzinki leżałyśmy z dziewczynami plackiem, a siatkarze udali się do morza. Jak duże dzieci, wygłupiają się, pływają, grają w piłkę (nawet teraz!) oraz ganiają się. Nie przeszkadzało mi to w ogóle. Do czasu.

   Miarka się przebrała, jak zasłonili mi słońce i złapali za ręce i nogi. Już wiedziałam co się święci, więc zaczęłam się wyrywać.

- Zostawcie mnie! Ja nie umiem pływać! - wrzeszczałam, a oni odpowiedzieli śmiechem.
- Wiemy Tośku, i czas najwyższy się nauczyć.
- Nie! Kuźwa, postawcie mnie!
   Nic to nie dało, już byli w morzu. Kubiak z Bartmanem mnie nieśli, a ten idiota Kurek krzyczał że jeszcze dalej mają mnie wrzucić. Serio byłam przerażona, bo bałam się wody, i nad morze jeździłam tylko na opalanie.
- Puśćcie mnie! - krzyknęłam, i to nie był dobry pomysł.
- Zgodnie z pani życzeniem. - wyszczerzył się Bartman, a ja wpadłam do zimnej, słonej wody. Zanurzyłam się całkowicie, i zaczęłam bezradnie ruszać rękami i nogami. Ci idioci wynieśli mnie na taką wodę, że nie dotykałam dna! Nałykałam się wody, i zaczęłam tonąć. Cholerni debile, jak przeżyję to ich zamorduję.
   Nagle poczułam czyjeś ręce pod moimi pachami, i uczucie ciągnięcia. Po chwili byłam już na brzegu.
- Kretyni! Kto mądry wrzuca osobę nieumiejącą pływać na tak głęboką wodę, że nie dotyka dna?  - krzyczała Roksana znad mojej głowy. Poczułam ucisk na klatce piersiowej, i wyplułam wodę, którą miałam w ustach. Otworzyłam oczy, i zobaczyłam wszystkich zgromadzonych nade mną.
- Żyje! - krzyknął uradowany Kurek, a we mnie zebrał się gniew.
- Idioci! - sypnęłam ich piaskiem, a siatkarze odskoczyli na metr - Jak można być tak głupim?
Nie czekając na odpowiedź zerwałam się do ręcznika.
---
No tak więc :D Ostatnio dużo piszę z perspektywy Tośki - to celowe. Następny nie pojawi się szybciej niż za tydzień, bo wyjeżdżam na regaty do Szczecina. Może z kimś się spotkam?
Tak więc do następnego :*